ακόμη τυφλό το πράσινο λάμπει στα κιγκλιδώματα
όταν το φως τρέχει παράλληλα της βροχής
και πέφτει ολόγυρα χρυσό αραποσίτι στη μυλόπετρα
ένας γοργός ήχος πέτρινος, κάτω τρεχούμενα νερά
μες στου θορύβου τον κόρφο τον ήχο σβήνω.
του ασημένιου τάματος που μαύρισε να περιμένει
τα βυθισμένα να αναδυθούν σαν μια φλογίτσα
που ξανάφτει στο μανουάλι με την άμμο των νεκρών
πλασμένο με σκιά τον γνώριζε το χέρι
στο άναμμα της προσευχής με το κερί
να δίνει τόνο και ήχο από φως που τρίζει
ανάσαινε τον ίσκιο τους γαλάζια λεύκα
# Δέλτα ,Αχέρων
Σχεδία για μιά Νέκυια 